Re: Żołnierze Wyklęci
: 17 lut 2014, 14:32
Wielkopolska: Obchody ku czci "Żołnierzy Wyklętych" » http://naszapolska.pl/index.php/111-na- ... -wykletych
faktypilskie.pl pisze:
Książka o naszych Żołnierzach Wyklętych
Oto nowa pozycja na pilskim rynku wydawniczym, która powinna się znaleźć w każdej bibliotece lokalnego patrioty. Zawiera biogramy Żołnierzy Wyklętych, związanych z naszym regionem. Dzisiaj odbędzie się oficjalna prezentacja książki.
W związku z II Pilskimi Dniami Pamięci o Żołnierzach Wyklętych ukazał się zeszyt historyczny pt. „Jeszcze się Polska o nas upomni” pod redakcją ks. dra Jarosława Wąsowicza SDB (Archiwum Salezjańskie Inspektorii Pilskiej).
- Ideą tego wydawnictwa jest prezentacja sylwetek Żołnierzy Wyklętych, związanych z naszym regionem. Wszyscy oni w PRL z powodów politycznych nie mogli się publicznie wypowiadać o swoim zaangażowaniu w czyn niepodległościowy. Byli dyskryminowani, represjonowani, nikt im nie podziękował za odwagę i walkę o wolną Ojczyznę. Chcemy systematycznie przybliżać ich postaci mieszkańcom naszej Małej Ojczyzny. Upomnieć się po latach o należną im cześć i szacunek – wyjaśnia ks. dr Wąsowicz.
W skład Rady Programowej zeszytów weszli znani lokalni historycy oraz badacze z kilku ośrodków naukowych, zajmujący się tą tematyką.
W książce są biogramy takich żołnierzy jak pułkownik Kazimierz Rybicki (1897-1985) – żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (autor Marek Fijałkowski z Muzeum Okręgowego w Pile), Szczepan Piszczek – obywatel Krajny, komendant XII Okręgu NSZ-AK (autor Piotr Tomasz z Krajenki), ks. kpt. Jan Cybulski SDB (1910-2000), żołnierz Armii Krajowej, kapitan V Brytyjskiej Armii Renu, proboszcz parafii pw. Świętej Rodziny w Pile w latach 1964-1972, dziekan pilski w latach 1964-1979 (autor: ks. Jarosław Wąsowicz SDB).
W tej książce znajdziemy także sylwetkę Stanisława Wienckowicza (1923-2009), żołnierza Armii Krajowej Okręgu Nowogródek, sybiraka; Zenona Jankowskiego, żołnierza 2 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, więźnia Kaługi oraz młodej, odważnej dziewczyny, Weroniki Kałas z d. Hałaburda – żołnierza Armii Krajowej Okręgu Nowogródek, więźnia łagrów sowieckich.
W przededniu Narodowego Dnia Pamięci o Żołnierzach Wyklętych, czyli 28 lutego o godzinie 19.00 w sali św. Jana Bosko przy kościele Świętej Rodziny odbędzie się Oficjalna prezentacja pierwszego zeszytu serii: „Jeszcze się Polska o nas upomni… Pilskie Dni Żołnierzy Wyklętych”. Prezentacja będzie połączona ze spotkaniem z autorami szkiców biograficznych żołnierzy zamieszczonych w publikacji.
Źródło: www.faktypilskie.pl
Data wydania: 28 lutego 2014
Na stronie 77400.pl, za fanpage Młodzież Wszechpolska Piła, znalazłem i cytuję cały artykuł Piotra Tomasza o Ryszardzie Matysiaku, przywódcy antykomunistycznej pilskiej grupy Gwardia Polska itp. Pod tym skopiuję tego samego autora artykuł o Grupie Las oraz o grupie Bojownicy Wolności Polski, która działała na naszym terenie w latach 1947-48.SA108 pisze:Organizacje niepodległościowe działające w Pile w okresie stalinowskim:
(...)
GWARDIA POLSKA
Organizacja działała w okresie od marca 1951 do sierpnia 1951r. na terenie m. Piła, woj. poznańskie. Dowódcą był Ryszard Matysiak. Członkowie: Bronowicki Antoni, Krestian Ludwik, Chrzanowska Janina, Lamecki Zdzisław, Rukwiński (b.im.). Posiadali broń. Poszukiwali kontaktu z innymi grupami. Organizacja liczyła ok. 10 osób.
Sr. 35/52
Aresztowani dnia 6.09. i 11.10.1951r. Skazani wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Poznaniu w dniu 6.03.1952r.: Bronowicki Antoni, Krestian Ludwik, Chrzanowska Janina na kary od 5 do 9 lat więzienia.
Teczka więźnia 1095/W - AP -ZKWMO - Chrzanowska Janina - zwolniona z Grudziądza 19.03.1954r.
W tym roku obchodzimy 70. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego. Warto pamiętać, że uczestnicy tego niepodległościowego zrywu mieszkali po wojnie także na naszych ziemiach. Czasami angażowali się w działalność antykomunistyczną, płacąc za to wysoka cenę.
Ryszard Matysiak urodził się 21 marca 1926 roku w Warszawie. W okresie okupacji niemieckiej był członkiem AK, brał również udział w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie należał do antykomunistycznego podziemia w Pile („Gruda”, „Kółko Patriotyczne Grupa Las”, Krajowa Policja Bezpieczeństwa”). Za swoją działalność został skazany na karę śmierci przez WSR w Koszalinie (12.05.1952 roku). Był jednym z najaktywniejszych członków konspiracji na terenie północnej Wielkopolski.
Do Piły przybył z Warszawy pod koniec września 1945 roku. Wcześniej walczył w Powstaniu Warszawskim pod pseudonimem Ryś (28 września 1944 roku dostał się do niewoli). Koniec wojny z z III Rzeszą zastał go w obozie koncentracyjnym na terenie Niemiec. Do Polski wrócił w lipcu 1945 roku.
W czerwcu 1946 roku związał się lokalną organizacją antykomunistyczną o nazwie „Gruda”, która działała na terenie Piły (więcej informacji na jej temat w jednym z kolejnych artykułów). Nosił tam pseudonim „Niepozorny”. Powyższy fakt ujawnił podczas amnestii (24 marca 1947 roku). Od tamtego czasu został objęty inwigilacją przez organa bezpieczeństwa.
Po ujawnieniu starał się prowadzić w miarę spokojne życie. Skończył szkołę, włączył się także w działalność pilskich struktur Służby Polsce. W 1949 roku UB zwerbowało go w charakterze informatora (ps. Adam). Nie udzielał jednak żadnych wartościowych informacji (mowa o tym w raportach bezpieki). Po kilku tygodniach zerwał współpracę i wyjechał do Warszawy.
W 1950 roku ponownie rozpoczyna działalność w antykomunistycznym podziemiu w północnej Wielkopolsce, zostaje członkiem organizacji „Kółko Patriotyczne Grupa Las”(więcej informacji na jej temat w jednym z poprzednich artykułów). Pod jego wpływem zmienia ona swoją nazwę na Krajowa Policja Bezpieczeństwa (więcej informacji w jednym z kolejnych artykułów).
W czerwcu 1950 roku Ryszard Matysiak staje na jej czele, przyjmując pseudonim „Błyskawica”. Werbuje nowych członków na terenie Piły oraz województwa koszalińskiego. W listopadzie 1950 roku rozpoczyna tworzenie drugiego pionu organizacyjnego pod nazwą „Gwardia Polska”. Obie grupy (pod wspólnym dowództwem) miały wchodzić w skład „Sił Zbrojnych Kraju”.
W nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 1950 roku ma miejsce zdarzenie, które miało decydujący wpływ na rozbicie organizacji. Dwóch członków grupy (Zdzisław Lamecki oraz Stanisław Marciniuk) przypadkowo natknęło się bowiem w lesie w okolicach Tychowa na oddział WUBP z Koszalina. Podczas wymiany ognia ranny Zdzisław Lamecki dostał się do niewoli. W śledztwie wyjawił fakt istnienia organizacji oraz nazwiska jej członków.
W konsekwencji aresztowano m.in. Ryszarda Matysiaka (zatrzymany przez WUBP w Koszalinie 1 sierpnia 1951 roku). Za działalność w antykomunistycznym podziemiu skazano go na karę śmierci (wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Koszalinie - 12.05.1952 roku), 6.02.1953 roku Rada Państwa skorzystała z prawa łaski. Karę śmierci zamieniono na dożywocie.
"Grupa Las" - antykomunistyczne podziemie
Organizacja antykomunistyczna „Kółko Patriotyczne – Grupa Las” została utworzona w 1948 roku. Funkcjonowała do wiosny 1950 roku. Wówczas uległa samorozwiązaniu. Przywódcą grupy był Jerzy Bandrowski. Obszar działania obejmował miasto Piła.
Głównym celem grupy miała być walka z „władzą ludową”. Jerzy Bandrowski (ur. 1929) planował, że konspiratorzy będą gromadzić broń oraz werbować nowych członków. Postulował jednak brak podejmowania akcji zbrojnych. Jego program zakładał oczekiwanie w głębokiej konspiracji na wybuch III wojny światowej. Dopiero wówczas organizacja miała czynnie włączyć się w walkę z komunistycznym reżimem.
Do zawiązania organizacji doszło we wrześniu 1948 roku. Wówczas to obecni w mieszkaniu Jerzego Bandrowskiego konspiratorzy złożyli przysięgę. Oprócz Bandrowskiego byli to: Zdzisław Lamecki (ur. 1929) oraz Czesław Jankowski (ur. 1930). Jesienią 1949 roku zwerbowani zostali kolejni członkowie. W grudniu 1949 roku formalizują sie władze organizacji. Na jej czele staje Jerzy Bandrowski, jego zastępcą zostaje Ryszard Buchwald (ur. 1928). Przedstawiony zostaje także plan działania. Obejmuje on m.in: gromadzenie broni, werbowanie członków, redagowanie i kolportowanie ulotek, odbywanie szkoleń politycznych.
W praktyce działalność członków „Kółka Patriotycznego” polegała głownie na wysłuchiwaniu zagranicznych audycji i prowadzeniu dyskusji na poruszone tam tematy. Warto podkreślić, że zdobyli także broń palną, amunicję oraz 22 kostki trotylu. Grupa nie podejmowała jednak żadnych akcji zbrojnych.
Zachowawczy charakter organizacji nie podobał się niektórym członkom. Pragnęli oni bardziej radykalnych działań. Szczególną aktywność w tym zakresie przejawiali: Zdzisław Lamecki oraz Stanisław Kamiński (ur. 1932). Ten ostatni (wiosną 1950 roku w Warszawie) poinformował swojego kolegę, byłego członka Armii Krajowej, Ryszarda Matysiaka (ur. 1926) o istnieniu organizacji. Zaproponował mu jednocześnie wstąpienie do niej oraz przejęcie dowodzenia.
W czerwcu 1950 roku Ryszard Matysiak spotyka się w Pile ze Zdzisławem Lameckim. Przedstawia mu list od Kamińskiego, w którym zostaje rekomendowany na dowódcę grupy. Zdzisław Lamecki po zapoznaniu się z jego treścią wyraża zgodę.
Pierwszą czynnością po objęciu funkcji przez Matysiaka stała się reorganizacja grupy oraz zmiana jej nazwy na „Krajowa Policja Bezpieczeństwa” (charakterystyka w jednym z kolejnych artykułów). Do nowej struktury przystąpiło jednak tylko czterech członków „Kółka Patriotycznego – Grupa Las” (Zdzisław Lamecki, Czesław Jankowski, Stanisław Kamiński, Zygmunt Niewolak).
(...)
Organizacja została rozwiązana w czerwcu 1950 roku (ostatnie spotkanie miało miejsce w styczniu 1950 r.). Mimo to jej członkowie nie uciekli przed komunistycznym aparatem represji. Dotyczyło to także tych osób, które nie weszły w skład „Krajowej Policji Bezpieczeństwa”.
Bojownicy Wolności Polski
Luty z historią, luty z niepodległościowym podziemiem. Organizacja „Bojownicy Wolności Polski” była jedną z wielu antykomunistycznych organizacji z terenu północnej Wielkopolski. Powstała w grudniu 1947 roku w Pile. Grupa nie prowadziła działań bojowych. Została rozbita w marcu 1948 roku.
Pomysł utworzenia powyższej organizacji narodził się w Państwowej Centrali Wyszkolenia Zawodowego w Pile. Kilku uczniów (zainspirowanych ideami niepodległościowymi Józefa Piłsudskiego) podjęło decyzję o założeniu grupy konspiracyjnej, której celem byłaby walka z okupantem sowieckim.
Organizacja rozpoczyna działalność 8.12.1947 roku. Wówczas to w bunkrze (znajdującym się w lesie w pobliżu PCWZ w Pile) odbywa się pierwsze spotkanie członków antykomunistycznej konspiracji. Uczestnicy składają przysięgę, wybierają także przywódców grupy. Na jej czele staje Jan Potkański, zastępcą zostaje Henryk Flisiak. Konspiratorzy przyjmują nazwę: "Bojownicy Wolności Polski". Jako główne cele stawiają sobie: gromadzenie broni, poszerzenie liczby członków oraz nawiązanie kontaktów z innymi organizacjami, których celem jest walka z komunistami i okupacją sowiecką.
Grupa liczyła pięć osób. Jan Potkański pseudonim „Tygrys” (pochodził z Warszawy), Henryk Flisiak pseudonim „Niewiadomski” (pochodził z Poznania), Zygfryd Krzaczkowski pseudonim Tuszyński (pochodził z Granatowa), Julian Lichwiarz pseudonim „Miller” (pochodził z miejscowości Wierzbice) oraz Tadeusz Staniszewski (bez pseudonimu, pochodził z Malinowa). Miejsce spotkań konspiracyjnych stanowił opuszczony bunkier. Tam też członkowie grupy składowali broń. Posiadali między innymi: RKM, pistolety, pancerfausty, rakietnicę (zdobytą od żołnierza radzieckiego) oraz granaty.
W dniu 29 lutego 1948 roku Jan Potkański, Henryk Flisiak oraz Julian Lichwiarz uciekają z bursy PCWZ w Pile. O powyższym fakcie zawiadamia organy bezpieczeństwa w Pile dyrektor powyższej placówki (3.03.1948 r.). Na podstawie relacji innych uczniów informuje również, że wymienieni posiadają broń i znajdują się w lesie.
Nieoczekiwanie 4 marca 1948 roku do szkoły wraca dobrowolnie Julian Lichwiarz. Zostaje natychmiast przesłuchany przez funkcjonariuszy UB w Pile. Presja jakiej zostaje poddany sprawia, że ujawnia nazwiska wszystkich członków grupy oraz miejsce ukrycia Jana Potkańskiego oraz Henryka Flisiaka. Jeszcze w tym samym dniu zostają oni zatrzymani. Dzień później ten sam los spotyka Zygfryda Krzaczkowskiego oraz Tadeusza Staniszewskiego. Postanowieniem Prokuratora Wojskowego w Poznaniu ppłk Stanisława Radomskiego wszyscy wymienieni zostają aresztowani.
Śledztwo w sprawie "Bojowników Wolności Polski" prowadzili następujący funkcjonariusze: Franciszek Pampera, Bronisław Cichosz oraz Czesław Nowak. Ich „starania” kończą się wniesieniem aktu oskarżenia do sądu (11 kwietnia 1948 roku). Wyrokiem z dnia 24 maja 1948 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu skazał dowódcę Jana Potkanskiego na 5 lat więzienia, utratę praw publicznych na okres dwóch lat oraz przepadek mienia. Pozostali członkowie grupy otrzymali następujące wyroki: Jan Flisiak – 2 lata więzienia, Julian Lichwiarz – 2 lata więzienia, Zygfryd Krzaczkowski – 2 lata (w zawieszeniu na 2 lata), Tadeusz Staniszewski – rok więzienia. Należy nadmienić, że w trakcie śledztwa zatrzymano jeszcze kilka innych osób. Chorąży Pampera z pilskiego UB nie zdołał jednak udowodnić im przynależności do konspiracyjnej organizacji.
- na podstawie akt IPN
zycie.pila.pl pisze:
Pilanie w hołdzie Żołnierzom Wyklętym
Rozpoczęły się III Pilskie Dni Żołnierzy Wyklętych. W programie m.in. koncerty, projekcje filmów, wykłady i marsz.
Pilskie Dni Żołnierzy Wyklętych to społeczna inicjatywa, koordynowana przez parafię Świętej Rodziny z ks. dr Jarosławem Wąsowiczem na czele. - Te Dni są po to, aby Żołnierze Wyklęci coraz bardziej przedzierali się do świadomości współczesnych Polaków. Wyklęta Armia musi powrócić na nasze place, ronda, ulice, a jej niezłomna historia powinna częściej pojawiać się na akademickich wykładach i szkolnych lekcjach. Po latach zapomnienia bohaterski czyn Żołnierzy Wyklętych wznosimy na cokołach należnych im pomników - mówi ks. Wąsowicz.
Wydarzenia poświęcone pamięci żołnierzy niepodległościowego i antykomunistycznego podziemia organizowane będą nie tylko w Pile, ale i Trzciance, Złotowie, Wyrzysku, Debrznie, Krajence, Zakrzewie, Kaczorach, Szamocinie oraz Chodzieży. - To wielka radość, że nasza działalność zatacza coraz szersze kręgi - dodaje ks. Wąsowicz.
W Pile Dni Pamięci rozpoczną się patriotycznym koncertem Andrzeja Kołakowskiego. Odbędzie się on w niedzielę, 22. lutego o godzinie 18.00 w Regionalnym Centrum Kultury. Punktem kulminacyjnym obchodów III Pilskich Dni Żołnierzy Wyklętych będzie msza św. i Marsz Pamięci Żołnierzy Wyklętych, które zaplanowano na 28. lutego.
Dokładny program obchodów III Pilskich Dni Żołnierzy Wyklętych dostępny jest na stronie internetowej parafii Świętej Rodziny w Pile.
Źródło: www.zycie.pila.pl
Data wydania: 19 lutego 2015
Andrzej Kołakowski to nie tylko osoba upamiętniająca Żołnierzy Wyklętych, to także artysta upamiętniający poza granicami Polski ofiary ludobójstwa dokonanego na mieszkańcach Kresów Wschodnich przez Ukraińską Armię Powstańczą i ich zwolenników.Krzysztof Ju pisze:W Pile Dni Pamięci rozpoczną się patriotycznym koncertem Andrzeja Kołakowskiego.
asta24.pl pisze:
Ulica Żołnierzy Wyklętych w Pile?
Czy w Pile będziemy mieć ulicę Żołnierzy Wyklętych? Inicjatorzy akcji zebrali ponad 450 podpisów pod wnioskiem do prezydenta miasta w tej sprawie.
Już podczas obchodzonych niedawno w mieście Pilskich Dni Żołnierzy Wyklętych zbierane były podpisy pod wnioskiem do prezydenta Piły o nadanie imienia Żołnierzy Wyklętych jednej z pilskich ulic.
– Zebraliśmy ponad 450 podpisów, jeśli trzeba będzie, to będziemy zbierać dalej – zapowiada ks. Jarosław Wąsowicz, organizator Dni Żołnierzy Wyklętych w Pile.
Inicjatywę w pilskiej Radzie Miasta wspiera radny Zbigniew Pyziak, który złożył już stosowny wniosek w tej sprawie w pilskim ratuszu. Dołączył do niego zebrane podpisy. Radny zaproponował, by nazwę Żołnierzy Wyklętych nadać ulicy na Zamościu, gdzie znajdują się już m.in. ulice Zesłańców Sybiru, Andersa, czy Ofiar Katynia.
Warto dodać, że podobna inicjatywa niedawno pojawiła się w Trzciance. Tam już w minionym tygodniu nadano nazwę Żołnierzy Wyklętych nowemu rondu (na zdjęciu uroczystość nadania nazwy).
Źródło: www.asta24.pl
Data wydania: 23 marca 2015
Waldemar Handkeadam pisze:"Wielkopolska Samodzielna Grupa Ochotnicza < Watra > (WSGO "WARTA")
Ciekawy link :) dzięki i też polecam do przejrzenia.adam pisze:Wykonywali wyroki śmierci na aktywistach PPR, funkcjonariuszach UB i MO, żołnierzach sowieckich. Rekwirowali na rzecz AK: pieniądze, rowery, inwentarz, produkty żywnościowe, alkohol, papierosy i odzież, co razem stanowiło ich źródło utrzymania. Działalność swą prowadzili od czerwca do lipca 1946 r. na terenie powiatów: Wyrzysk, Sępólno i Złotów.
Oddział zbrojny Leona Mellera „Jędrusia” » http://szlakipamieci.kujawsko-pomorskie ... &Itemid=73